Ketenintegratie 3.0 /4.0 / …
De onderhoudswereld is een goed georganiseerd systeem geworden. Waar de werkzaamheden voorheen puur bestonden uit enkel schuren en schilderen, is het palet aan werkzaamheden toegenomen naar glas vervangen, tot aan complete gevels en daken renoveren. Dat allemaal binnen professioneel georganiseerde ketens zoals Resultaat Gericht Samenwerken (RGS), Prestatie Gericht Samenwerken (PGS), Resultaat Gericht Vastgoed Onderhoud (RGVO) of met veel aandacht voor Lean en Agile (samen)werken.
Deze voorbeelden laten ons zien dat deze noodzakelijke werkzaamheden om ons vastgoed mooi, stevig en functioneel te houden steeds beter op elkaar kan inspelen en daarin ook verantwoordelijkheid durft te nemen.
Ondanks dit succes roept een dergelijke voortuitgang bij mij altijd de vraag op: “waartoe zijn deze ketens dan nog meer in staat?”. Van schilderen is er doorgegroeid naar renoveren en staat de volgende uitdaging (duurzaam renoveren) al voor de deur. Dit betekent dat het aanbod van oplossingen eveneens mee moet schuiven, en daarmee schuift de complexiteit van de werkzaamheden eveneens op.
Maar die complexiteit is juist wat men in de keten afspreekt met elkaar, middels de prestaties en resultaten. Betekent dit dat verdergaande ketenintegratie ook de oplossing voor alle partijen werkzaam in de volkshuisvesting voor de verduurzamingsopgave is?
Op het vlak van realisatie denk ik dat zeer zeker. Het zijn nu al de onderhoudsbedrijven die gewend zijn om in een bewoonde woning te werken. Zeker voor een complexmatige aanpak hebben ze dit zo georganiseerd dat bijvoorbeeld de loodgieter, die in elke woning maar een uurtje nodig is, toch de hele dag aan het werk kan blijven, verspreid over meerdere woningen in de buurt.
Duurzaam renoveren vraagt echter ook om duidelijke afwegingen over wat er moet gebeuren. Wat ga je isoleren, welke installatie komt er, welke detaillering wordt er toegepast zodat zowel toekomstig onderhoud als het beeld geborgd zijn? Dat zijn vraagstukken die de keten nog niet integraal kan oppakken.
De vraag is of ze dit zelf moeten oppakken, of dat er gebruik moet worden gemaakt van intermediairs. Je kunt natuurlijk de keten naar voren verlengen en een architect of adviseur binnen de keten trekken. Ketenintegratie levert dan een kant en klaar concept. Maar je bent wel gebonden aan specifieke partners in die keten en veelal een beperkte toepassing.
Een andere oplossing zou zijn om de focus te houden op dat waar je goed in bent als bedrijf: het uitvoeren van maatregelen. Dat zou ervoor pleiten dat er andere partijen komen die oplossingen (concepten) ontwikkelen en gaan vermarkten om deze vervolgens over te dragen in de vorm van prestaties of gewenste resultaten die dan binnen ketenintegratie 3.0 tot perfecte realisatie gebracht kunnen worden.
Is dit waar we onze hoop op moeten vestigen voor de verduurzamingsopgave van Nederland?
