Complexe wet- en regelgeving resulteren in illegale asbestsanering

Foto: Infomil.

Dat signaleert ondernemersorganisatie Stichting Samenwerkend Nederland (SNL) na een gehouden publiek-private branchebijeenkomst over asbest, die forse knelpunten aan het licht heeft gebracht in het toezicht op asbestverwijdering.

De controle over het verwijderen van asbest ontglipt opdrachtgevers, mede door de wirwar van regelgeving en de aanwezigheid van diverse toezichthouders op het gebied van asbest, wiens adviezen vaak met elkaar in conflict zijn.

Zowel burgers als bedrijven wenden zich doorgaans eerst tot de gemeente, hun primaire contactpunt. Die heeft asbest echter vaak uitbesteed aan een zogenaamde “Omgevingsdienst” die nog veel verder van burger en bedrijf af staat. De Omgevingsdienst heeft op zijn beurt onvoldoende inhoudelijke asbest-expertise en legt het weer terug bij de gemeente maar ook bij de Arbeidsinspectie en andere inspecteurs die asbestkundige bedrijven controleren en hen een veiligheidscertificaat moeten verlenen. Zij hebben echter allemaal een eigen interpretatie van asbestrisico’s zodat burger en bedrijf helemaal niet meer weten waar ze aan toe zijn. Gevolg: onaanvaardbare vertragingen, discussies tussen experts, extra gezondheidsrisico’s en een verder afnemend vertrouwen in de overheid.

Ook woningcorporaties blijken nog steeds onvoldoende kennis van asbestverplichtingen te hebben, ondanks dat zij verantwoordelijk zijn voor een aanzienlijk deel van het verborgen asbest in hun vastgoed. Via hun brancheorganisatie Aedes streven ze al enige tijd naar vereenvoudiging van de regelgeving maar hebben tegelijk ook een verantwoordelijkheidsvakantie genomen, lijkt het. Dit gebrek aan actie brengt huurders in gevaar, die uit noodzaak soms zelf tot asbestverwijdering overgaan, met alle risico’s van dien.
Er komen geregeld uitvoeringsproblemen van landelijke wetten bij lokale overheden en ondernemers aan het licht, waar politiek Den Haag onvoldoende rekening mee blijkt te hebben gehouden. Mensen geven aan: dit steekt ons. De algemene frustratie onderstreept een gemeenschappelijk obstakel: de praktische onhaalbaarheid van bepaalde wetten en regels. Ambtenaren klagen dat hun werk hierdoor zo nu en dan een “mission-impossible” wordt. Ondernemers klagen op hun beurt dat gemeenten door diezelfde onwerkbare wetten traag en stroperig overkomen in hun communicatie met de samenleving en met de markt.

Haagse wetten en regels die op de werkvloer en in de praktijk moeilijk uitvoerbaar en handhaafbaar zijn, zorgen in branches en sectoren structureel voor problemen.

Gezien het gebrek aan concrete oplossingen voor deze problematiek in de programma’s van veel politieke partijen, neemt SNL het voortouw door herhaaldelijk aandacht te vragen voor de noodzaak van het herzien van deze onpraktische wetten.

Bron: Stichting Samenwerkend Nederland